TEK ÇARE

Ağlamadan olmuyor,
Belki de tek çaresi bu…
“Unut” dedikçe unutulmuyor,
Belki de susmanın bedelidir her şey,
Onun gözlerinin ışığı,
Güzelliğinin kefareti için,
Yalnızca bir bedel: Çokça gözyaşı.

Gökyüzünde sert bir rüzgar,
Çarpıyor, afallatıyor, acıtırken savuruyor.
Nefesim kesiliyor, dünya küçülüyor.
Ve anlıyorum, büyük acılar için,
Yalnızca bir bedel: Çokça gözyaşı.

Perişan olmuşken bile zihnim,
Nereye gidersem gideyim, bırakmıyor peşimi.
Beni sorarsan, iyiyim işte,
Sen yoksun ki artık, iyiliğin manası ne?
Olanların, yaşananların, bu duyguların hepsi için,
Yalnızca bir bedel: Çokça gözyaşı.

Geçici bir durgunluktu bu olanlar.
Umduğum şey miydi bu?
Daha kötüleri de olacaktı.
Daha sert bir tokat da atılacaktı.
Hayatın bana çok daha hızlı çarptığı zamanlar da olacaktı.
Yaşamadığını, yaşanmadığını unutmak içinse,
Yalnızca bir bedel: Çokça gözyaşı.

Gerçekten zormuş seni sevmek,
Gerçekten zormuş, görüp de söyleyememek.
Bari son bir defa, ilk defa, tek defa,
Sarılsaydım, ağlayabilseydim…
İşte o zaman hazırdım,
Yalnızca bir bedel: Çokça gözyaşına

Mehmet Miraç ŞAFAK