BİZİM RECAİ

Sorsam gösterir,

“Sen kimi soruyorsun?”

Şimdi, yollar eskimiş,

Şimdilerde taşıtlar bile

Eskiyi özlemiş.

Yollarda bir Recai varmış,

Aklında binbir soru,

Yanında kırk tilki taşırmış.

Hepsinin kuyruğunu

Birbirine bağlar, öyle anlarmış.

Padişahı çok sever, lakin

Arkasından uzun uzun bakarmış.

Şiir sevmeyen gördüğü zaman

Bir çift sözü cebinden çıkarırmış.

Şimdi kaç Recai bizim Recaidir,

Kaç Recai bizim Recai gibidir?

Zaman akıp gider, cevap gecikir,

Yirmi ikinci yüzyılda belki öğrenilir,

Eğer bir Recai varsa elbet bilinir.

Recai’nin kıymetini kimse bilmemiş,

“Pis kaldırımların kötü dostu,” diye

Dokuz köyden tekme yemiş,

Mumu hiç yanmadan sönüvermiş.

Soyut padişahın somut bir adamıymış,

Darılıp küsse de yine arkasından konuşmazmış.

Öyle hızlı yatarmış ki secdeye,

Daha namaz bitmeden secdeler bitiverirmiş.

Yalaka olmaktan korkmazmış bu Recai,

Birini övmekten zevk duyarmış.

Bunu da adamlık sanıp

Göğsünü gere gere

Bir oraya, bir buraya

Bir oraya eğilir, bir buraya,

Selam verirmiş hep gölgelerden.

Yine birinin gölgesinde ölmüş,

Gölgenin arkasında kalmış.

Cesedini bile gören olmamış.

.

Ahmet Furkan YALÇIN