Kategori: Uncategorized

Edebî mısralar hasret kokuyorCefa kokuyorMahzunlu yürekleri barındırıyor bazenYada mutluluğunu aleme haykıran çocuk ruhlu bir kalbi Kokusunu aldığım şiirler cefalıGözümü kırptığım zamanlarVolkanlar karşılar beniİçinde kalbî saatler barındıran bir alem misâli O şiirleri okuyunca kaynayan su tüketmiş gibi yakar dilimiBir dalına tutunsam uzak diyarlara fırlatır beniDüştüğüm yerler ise İbrahim’in düştüğü bahçeye dönüşü verirCefâ’dan dirilen papatyalar, karanfiller, beyaz…

Her hücrem yeniden dirilişe bir hazırlıktaÖlmüştü ruhum bedenimle bir karanfil bahçesindeSarmaşıklar kalbimi sarmışAşkımın özünü emmekte Bir uçurumun dibinde idi ruhumTutunmuş bir toprak parçasınaTam düşecekken tutundu masumiyeti yuva edinmiş bir güleDikenleri ruha şifaGözleri tehasürlüğünü yuva edinmiş Nimet edindim o gülüAcının acıyı iyileştirme gücü olduğunu o gülde farkettimBen eğilmiş bükülmüş bir çivi ikenOnda gördüm de kendimi dirildim,…

Sabahının kötü olacağını bildiğin bir gecedeSabahın gelmesinden korkar gibi korktumBeni sevmemendenÖylece kaldım,korka korka bekledim sabahın gelmesini.Beni sevmeni beklediğim gibiDayanamıyor artık gözlerimUykuya ihtiyacı var onların daBenim seni beklediğim gibi bekleyemez gözlerim uyumamı.Gözlerim de benim gibiBekledim hem de çok bekledim,belki seversin diyeAma işte beklemek de bir yere kadarSeni bekleyişim bittiğinde benim de bu dünyada ki bekleyişim son buldu.

Yazar : Güven İLERU Yüreğim neden üşüyor, anne?Gözlerimden sen akarken, sıcık sıcık,Dünyam sensizken zülmüne boğuluyor.Sensiz kaldım diye mi?İzdihaplar, acılar zihnimi kuşatıyor,Hüznünle damarlarımdan akan kanlar dondu.Anne, bana seslenişlerin kulaklarımda hâlâ,Senin seslenişlerinle uyanmak,Meryem’in kucağındaki İsa’nın gülüşü gibi,Sesini artık duymuyorum.Rüyalarıma gelir misin, anne?Cennetin ırmaklarını titreten sesinle,Adımla seslenir misin, anne?Gözlerimi hüzne buladım, anne,Ne çok severdim dizlerine başımı koymayı,Cennetin güllerini…

SESSİZ ADA Ne bir ses, ne bir sedaBu ne aşktı, bu en güzel sevdaYalnızım kimse yok yanımdaSanırsın odam ıssız bir adaAlışamadım yalnızlığaKaldım kendimle baş başaDeniz anlasın beniBen artık susuyorumDalgalar bile dokunmuyorSuskunluğum geçmiyor.Bir zamanlar yaşama sevinciDolu sahilime uğramıyorGökyüzü bile uzaklaşıyorGecemden, yıldızlarımdanAma kimse bahsetmiyorSana olan sevdamdan… Mine ÖKÇE

DÖRT DUVAR Karanlık şiirlerimi yazdığım hücredeAy ışığını sızdıran penceremdeYalnızlık iliklerime kadar hissedilmekteBoğucu, rutubetli odamda kalem elimde Özlem kapladı bedenimiAktı gözümden gönlümeSöylemiş miydim sevgimiYandım tutuştum hasretinle Ben şimdi parmaklıklar ardındaSen ise özgürlüğün doruklarındaDuvarlar, tavan beni sıkıştırıyorTüm kalbim seni istiyor. Mine ÖKÇE

Bilmem…Ateşe koşan pervane miyim yoksa ateş miBilmem…Güle diken miyim yoksa canı yanan Bülbül müBilmem…Sahralarda leylayı arayan mecnun muYoksa Mecnun’a Leyla mıyımBilmem…Suyun üstünde ilerleyen bir tekne miyimYoksa Umman’ dan bir damla mıyımBilmem…Gökyüzüne meşk ile bakan gözler miyimYoksa aşık olan gökyüzü müBilmem…Bildiğim, bilmeyi en çok bildiğim güzel Rabbim, bilmediklerimi bilen, bilmem gerekenleri bildiren Rabbim,Beni bilinmezlikler pınarından bilinen…

Kavanozda saklı tuttuğum yıldızları sana getirdim. Gönül kasamda kilitli tuttuğum akide şekerlerimi, Gökyüzünün mavisini, Denizin dalgalarında gizlediğim gözyaşımı getirdim. Kıyıda büyüttüğüm hüzün ağacımı getirdim. Kendi hirama çekildiğim dualarımı, Ay’ın gülüşünü, Güneşin selamını getirdim. Can kırıklarını, Bir beden büyük ruhumu getirdim. Sana, seni anlatmaya yetmediğim yarım kalan Kitaplarımı getirdim. Gökyüzünün çillerini, Yağmur yemiş bulutları getirdim. Sokakta…

Sorsam gösterir, “Sen kimi soruyorsun?” Şimdi, yollar eskimiş, Şimdilerde taşıtlar bile Eskiyi özlemiş. Yollarda bir Recai varmış, Aklında binbir soru, Yanında kırk tilki taşırmış. Hepsinin kuyruğunu Birbirine bağlar, öyle anlarmış. Padişahı çok sever, lakin Arkasından uzun uzun bakarmış. Şiir sevmeyen gördüğü zaman Bir çift sözü cebinden çıkarırmış. Şimdi kaç Recai bizim Recaidir, Kaç Recai bizim…

Sen hakikati kalabalıklarda mı ararsın?Çoğunluğu ezici bir güç mü sanarsın?Gördüğünle kalır, hakikati aramaz mısın?Kusura bakma ama sen iflah olmazsın. Sen çoğunluğa mı tâbi olursun?Sen çoğunluğa uyan değil,Hakkı savunan bir peygamberin ümmetisin.Bir dava seçerken bunu göz ardı edemezsin. Sen zulme zülümle cevap veremezsin.Yıkılsan da vazgeçemez, dirilmeyi beklersin.Puslu havada doğru yolu bulur,O doğrunun en büyük savunucusu olursun.…