Kategori: Uncategorized

Küçük kalbimin küçük odalarında neler yaşandı bir bilsenKimse görmedi, sessiz sedasız yaşadım seniYüreğimde ne fırtınalar kopardın da olmadı haberinTıpkı bir tufan misali, yıktın geçtin her yerimi Uzaktan küçücük, aslında kocaman bir kalbin varTıpkı geceleri kendini gösteren dolunay gibiSen gece ya da gündüz olsan gece olurdun sevgilimTıpkı şu an sana bu şiiri yazdığım gece gibi Işıkların…

Hissizleşiyordu kalbi,Mıhlanmış biri gibiydi.Ne ışık ne de karanlık,Şiir yazmak bile çare değildi artık.Yeni insanlar gerekiyordu;Gerçekten seven ve seviyorsa belli eden biri. Bir bilseydi ne kadar sevildiğini,Bir kalbin onun için nasıl çırpındığını…Ufacık sevgisini bile gösterse yeterdi.Benimki de böyle değil miydi?Oysa o, sevilmeye tenezzül bile etmemişti. Ve işte öylece duruyordu,Sevildiğini iliklerine kadar hissederek.Gözlerinde bir şeyler vardı,Kelimelere sığmayan…

Sen bilmeden seni gizledim mısralarımda. Senin gittiğin yerlere gittim. Sessizce o yerlerde bekledim. Seni bekledim… Babam değirmenci değil, Kendisi bir imamdır zat-ı muhtevasında. Sulak bahçelerde büyüdüm, Meyvesi boldu kendince. İnsanı yağız ve sert… Bilmem, nerede kaldı o eski kuşlar, Sevgi ve muhabbet taşıyanlar? Kelimeler çaldım, Gizli hazinenden. Müziklerini çaldım ismini, İsmini en değerli hazinem yaptım.…

Gözlerinde güneşi yuva etmiş gibisin.Her bakışımda yüreğim ısınıyor.Her baktığımda o mahur gözlerine,Her şey unutulup uzak diyarlara gidiyor ve sadece sen kalıyorsun. Sesine şiirlerimin mısrası yetmez,Lâkin gözlerin, gözbebeklerin meçhul…Bir fezaya yerleşmiş ve sadece donmuş,Hareket edemez bir haldeyim. Hani gelişimle yağmur, sonra da kar yağmıştı ya…Onlar sana gelişimin bir nevi habercisiydi sanki.Önce yağmur, sonra kar ve yine…

Bir acı tarlasıdır yüzün,Hasat ederim hüznü göz çukurlarından.Yutkunurum ayrılığın gecesini dolanır boğazıma. Dağların heybetine yemin olsun!Yemin olsun uçan kuşun kanadındaki tüylere!Seni ben yokluğundan tanırım. Senin uzağında bir hiçken,Hiçken ruhum üflenmeden anamın rahmine,Yazgı dediler adına,Ben sen diye okudum. İnsan kaderinden bir adım öteye gidemez bile,Gözlerin gözlerimin yazgısıyken,Yaşamak için ferken bana sen,Beni seninle bir et. Bir hecelik…

Kalp kırıklıklarımla inşa ettiğim dört duvar,Sensiz geçen ve değerini bilmediğim yıllar,Kelimeler kifayetsiz lakin ben yazarım şiir.Boşuna mı gönderdim sana onca sayısız mektup! Çatladı kalbim sana olan aşkından,Şimdi sızlıyor yavaş yavaş akan kandan.Yanıyor içim, dinmiyor gözümden yaşlar.Buğulu gözlerle yazıyorum, bunlar son satırlar… Mine Ökçe

Ey Ayasofya!Sen Fatih’in nazarında bir kızıl elma,Sen âlem-i İslam’ın nazarında bir fethin nişanesi,Yüce Allah’ın evisin,Sen bir aşkın sebebi,Sen bizlere padişahımızın emaneti,Secdelerimizin şahidisin. Nice mü’minler koydu alnını secdeye,Sen onlara yuva oldun,Hainlerin hapsine hedef oldun. Sonra tekrardan açtın âlem-i İslam’a kollarını,Kavuştular sana, senin bulunduğun makama,Nurla doldu için, haykırdın semaya:“Lâ İlahe İllallah”Kavuşturan Rahmân’a:“Elhamdülillah” Yâ Rab, uzattı kulların ellerini…

Veda eden bir kuş,Yaptığı şeyin farkında değildi,Bense farkındayım. Bu bir son değil,Ama hiç de başlamadı,Veya bilmiyorum,Başlamak isteyememiştir. Ne yok olan kafiyeler,Ne de kuruyan şiirler,Savrulan yapraklar,Yok olan muammalar. Şiirin en güzeli ben değilim,Ama sen de değilsin,Veya bir başkası hak etmedi,Edemez de gönlünü açmadan,Bu diyardan geçemez de. Aşkı anlayan yazamaz,Yüreği taş bağlayan konuşamaz. Beyabandan geçen,Kuyulara muhtaç değil.…

Korktuğum insanlar var,Hem de çok korktuğum.Kaçmak isteyip de kaçamadığım,Birçok kişi var, yüzüne bakamadığım. Alay edilmekten korkuyorum,Misal ki bir gün düşersem,Tekmelenmekten korkuyorum. Karamsarım şu aralar,Fark ettim ki yavaş yavaşTek kalmışım bu dünyada,Sevenim de sevgim de kalmamış. Ama yine de umudum var,Yavaş yavaş yok olanOlanaksız hayallerim,Kimsesiz kalan benliğim. Bağırsam kızarlar,Sussam boğulurum.Ne kadar anlatsam daAnlayamazlar. Belki, mesela,Günün birindeSeverlerse…

Ümidim olsaydı, devam ederdim.Sevecek nedenim kalsaydıVeya beklemek sevap sayılsaydı…Ben çok Müslüman birisiydim,Bilmiyorum, belki öyleyim. Yanı başından, uzağından,Kokunu alabildiğim yerlerden,Geçtiğin yolları,Sevdiğin kişileri,Hepsini ezberledim. En sevdiğin şiiri ezberledim,Seni ezberledim,Beklemeyi ezberledim.Sabırla kan kardeşiyim…Tek temennim,Tek ümidim. Benim sevecek kimsem yoktu,Sevmek nedir, onu da bilmem.Ama senin yollarına,Yazdıklarına, yazmadıklarına,Söyleyemediklerine,Attığın adıma,Aldığın nefese,Seninle birlikte gelen bahara,Hatta senin adına,Evinin yollarına,Senin bile fark etmeyeceğin ayrıntılara…Ben…