Kategori: Uncategorized

Bir acı tarlasıdır yüzün,Hasat ederim hüznü göz çukurlarından.Yutkunurum ayrılığın gecesini dolanır boğazıma. Dağların heybetine yemin olsun!Yemin olsun uçan kuşun kanadındaki tüylere!Seni ben yokluğundan tanırım. Senin uzağında bir hiçken,Hiçken ruhum üflenmeden anamın rahmine,Yazgı dediler adına,Ben sen diye okudum. İnsan kaderinden bir adım öteye gidemez bile,Gözlerin gözlerimin yazgısıyken,Yaşamak için ferken bana sen,Beni seninle bir et. Bir hecelik…

Kalp kırıklıklarımla inşa ettiğim dört duvar,Sensiz geçen ve değerini bilmediğim yıllar,Kelimeler kifayetsiz lakin ben yazarım şiir.Boşuna mı gönderdim sana onca sayısız mektup! Çatladı kalbim sana olan aşkından,Şimdi sızlıyor yavaş yavaş akan kandan.Yanıyor içim, dinmiyor gözümden yaşlar.Buğulu gözlerle yazıyorum, bunlar son satırlar… Mine Ökçe

Ey Ayasofya!Sen Fatih’in nazarında bir kızıl elma,Sen âlem-i İslam’ın nazarında bir fethin nişanesi,Yüce Allah’ın evisin,Sen bir aşkın sebebi,Sen bizlere padişahımızın emaneti,Secdelerimizin şahidisin. Nice mü’minler koydu alnını secdeye,Sen onlara yuva oldun,Hainlerin hapsine hedef oldun. Sonra tekrardan açtın âlem-i İslam’a kollarını,Kavuştular sana, senin bulunduğun makama,Nurla doldu için, haykırdın semaya:“Lâ İlahe İllallah”Kavuşturan Rahmân’a:“Elhamdülillah” Yâ Rab, uzattı kulların ellerini…

Veda eden bir kuş,Yaptığı şeyin farkında değildi,Bense farkındayım. Bu bir son değil,Ama hiç de başlamadı,Veya bilmiyorum,Başlamak isteyememiştir. Ne yok olan kafiyeler,Ne de kuruyan şiirler,Savrulan yapraklar,Yok olan muammalar. Şiirin en güzeli ben değilim,Ama sen de değilsin,Veya bir başkası hak etmedi,Edemez de gönlünü açmadan,Bu diyardan geçemez de. Aşkı anlayan yazamaz,Yüreği taş bağlayan konuşamaz. Beyabandan geçen,Kuyulara muhtaç değil.…

Korktuğum insanlar var,Hem de çok korktuğum.Kaçmak isteyip de kaçamadığım,Birçok kişi var, yüzüne bakamadığım. Alay edilmekten korkuyorum,Misal ki bir gün düşersem,Tekmelenmekten korkuyorum. Karamsarım şu aralar,Fark ettim ki yavaş yavaşTek kalmışım bu dünyada,Sevenim de sevgim de kalmamış. Ama yine de umudum var,Yavaş yavaş yok olanOlanaksız hayallerim,Kimsesiz kalan benliğim. Bağırsam kızarlar,Sussam boğulurum.Ne kadar anlatsam daAnlayamazlar. Belki, mesela,Günün birindeSeverlerse…

Ümidim olsaydı, devam ederdim.Sevecek nedenim kalsaydıVeya beklemek sevap sayılsaydı…Ben çok Müslüman birisiydim,Bilmiyorum, belki öyleyim. Yanı başından, uzağından,Kokunu alabildiğim yerlerden,Geçtiğin yolları,Sevdiğin kişileri,Hepsini ezberledim. En sevdiğin şiiri ezberledim,Seni ezberledim,Beklemeyi ezberledim.Sabırla kan kardeşiyim…Tek temennim,Tek ümidim. Benim sevecek kimsem yoktu,Sevmek nedir, onu da bilmem.Ama senin yollarına,Yazdıklarına, yazmadıklarına,Söyleyemediklerine,Attığın adıma,Aldığın nefese,Seninle birlikte gelen bahara,Hatta senin adına,Evinin yollarına,Senin bile fark etmeyeceğin ayrıntılara…Ben…

Ve kapanırsın içine, hiçbir şey olmamış gibi.Gözlerinden süzülen yaşlar, içindeki sessiz çığlık gibi.Çaresizlik diyoruz buna,Değiştiremezsin, hissedemezsin.Sadece denersin, ama nafile. Yanıyor için, biliyorsun.Garip bir şekilde hoşuna gidiyor bu savaş.Hoşuna gidiyor vazgeçememek,Hoşuna gidiyor… Bir anda kaybolursun, bir adım daha atsan,Farkında olmadan yavaşça tükenirsin.Ama yine de kalırsın, belki de bir umutla,Belki de sadece korkuyla, başka bir çıkış yok…

Ben bir lambada aleviyim,veya arkasından çıkan duman.Ben bir hiçim dünyada,dünya karşısındakimsesiz kimse. Ben yoldan geçen bir hayaletim,lambada bekleyen cinim,veya her gün gördüğünüzmuhtaç kimselerim. Senden veya benden kalan,herhangi biri değilim.Çok da önemli biri değilim, biliyorum.Kendimi önemli görmüyorum,önemli de değilim zaten. Yoldan çocukların kopardığı çiçek,ağaçlara kazınan isimler,veya defter yaprağında saklanan,herhangi biri değilim, olmadım da. Bilinmez biriyim ama…

Şiir yazılacak çok söz vardıKahverengi gözlereVeya başka renk olsun,Hiç fark eder mi? Söylesem derya olur,Sussam dert olur,Konuşsam anlatamam,Bağırsam ağlayamam. Yazmak için yazsam,Ağlamak için konuşsam,Sana anlatsam kendimiVeya giderek yok olsam. Ne fark eder?Ne bu iyi niyet?Ben sana ne yaptım?Ne oldu daBeni düşünür oldun? Şimdi diyecekler,Kapının dışında kalanlar:“Aşık oldu, zırvalıyor,Yazdığını sanıyor ama yazamıyor.” Gönlüne ateş düşmeyen adamlarBana…

FERÎDÜDDIN ATTÂR Tasavvuf edebiyatının başlıca eserlerinden olan Mantıku’t-Tayr’da kuşlar ile ilgili bir hikâye kullanılarak, çeşitli semboller aracılığıyla tasavvufun temellerini, önemli prensiplerini ve tasavvufî yaşam ile inancı anlatılmaktadır. 4724 beyitten oluşan mesnevi tarzında yazılmış bir eserdir. -Hüdhüd’ün Kuşlara Nutku- Gönlü perişan Hüdhüd de o topluluk içindeydi. Yerinde duramıyordu. Sırtında bir tarikat hırkası, başında hakikat tacı vardı.…