İLHAM

İlhamım sende,

gerisi bende.

Sorularım var

sorunların ardından.

Mesela gökyüzü

veya yeryüzü,

ilkbaharda açan çiçekler…

Bütün güzel şeylerden

nasıl, nasıl

güzelsin hepsinden?

Şimdi türkü mü yakayım,

bir hüzünlü şarkıda?

Resimler mi çizeyim?

Nurunda mı kavrulayım,

bir sofrada mı arayayım?

Yoksa gökyüzüne baksam,

seni görür müyüm?

Hatrında kaybolayım,

hatıralarda yaşayım.

Bir taksiye binip

“Cennete,” diyeyim.

Ya da en güzel yerde,

bir fotoğrafını resmedeyim.

Yok olayım, ben bitmişim.

İmitasyon saatlere

yüzünü koyayım, ya da

en büyük duvara

adını kazıyayım.

Cesaretimi toplayıp

karşına geçip

cisim cisim eriyeyim

ya da ölüp gideyim.

Ama bitmez ki…

Mezar taşıma

“Seviyorum” yazayım.

Böceklere fotoğrafını ezberleteyim,

geldiğinde sana benden bir selam getirsinler.

“En güzel dualarını

senin için etti,”

desinler.

Ahmet Furkan YALÇIN