Edebî mısralar hasret kokuyor
Cefa kokuyor
Mahzunlu yürekleri barındırıyor bazen
Yada mutluluğunu aleme haykıran çocuk ruhlu bir kalbi
Kokusunu aldığım şiirler cefalı
Gözümü kırptığım zamanlar
Volkanlar karşılar beni
İçinde kalbî saatler barındıran bir alem misâli
O şiirleri okuyunca kaynayan su tüketmiş gibi yakar dilimi
Bir dalına tutunsam uzak diyarlara fırlatır beni
Düştüğüm yerler ise İbrahim’in düştüğü bahçeye dönüşü verir
Cefâ’dan dirilen papatyalar, karanfiller, beyaz güller semaya nurunu yayı verir
Kokularına sahifelerce şiirler yazılsa
Volkanların yerini cennet bahçeleri alacak gibi
O edebî mısralar bazense
Kanayan yarama derman vesilesi
Vakitler geçmek bilmez kalbimde
Güneş ve Ay göğe çakılmış bir biçimde
Kuşlar havada pamuktan battaniyelere sarılı
Çiçeklerin kolları aleme açılmış, solmadan ilk günkü gibi güzelliğini korumakta…
Bir yanıt yazın