Mahşerin ortasında

Mahşerin ortasında kalabalığın, gövdesindeyim
Molotoflar patlıyor beynimin köşe başlarında.
Taşlar camlara tam isabet.
Meşaleler renklerini dağıtıyor göğe.
Devrimdir üzerime sözlerin,
Derindir…

Dönülen sadece kabe değildir etrafında,
Gözlerin hac mevsimini getirir kışın ortasında.
Ayak seslerin… kanlı, bıçaklı…
Namlular tutuk, sesler boğuk…
Gözlere sinmiş korku,
Ellerimde barut kokusu,
Sürecek devrimin yalın ayak koşusu…

Bir slogan da sen yaz Petra’nın bağrına.
Ellerin bombaları konuştursun.
Sus n’olursun!
Kus asra öfkeni!
Devşirme bir yeniçeri gibi,
Baş kaldır ocağından incir ağacı çalanlara.

Tarlalar sürülür, ekinler boyun eğer ağırlıklara.
Gözlere mil çekilir, pranga vurulur kalemlere.
Kükre bir arslanın hiddetiyle.
Bir diriliş muştusu yazdır hanene.
Aç kulaklarını ve dinle,
Bir devrim büyüyor caddelerde.

Kelimeler kıvrım kıvrım,
Nehirler kanla karışmış.
Acılı bakışlar alır yerini merhametin.
Zalimler alimlere taş çıkartır,
Taş çıkarır madenden bir işçi.
Emek var, yemek yok,
Yemek var, yiyebilen yok…

Tenhaya çeker zaman hayatı,
Zindan desen hayattan daha yaşanılası.
Yaşar mı volkanın ortasında bir serçe ?
Karıncalar ne zamandır su taşımıyor İbrahim ‘e.
Gül bahçesini ya elinle dikeceksin,
Ya da Nemrut’ un saltanatını bir baltayla indireceksin.

Söyle ey mazlumun bağrında yetişen acı!
Dizgin sen misin yoksa vicdanlar mı?
Bir devrim ansızın çatacak kaşlarını,
Acıdan damıtılmış çocukların ellerinde taşınacak şiirler,
Bir yetim sürdürecek kavgamızı.

Sevde Betül Karabacak