Gözlerinde güneşi yuva etmiş gibisin.
Her bakışımda yüreğim ısınıyor.
Her baktığımda o mahur gözlerine,
Her şey unutulup uzak diyarlara gidiyor ve sadece sen kalıyorsun.
Sesine şiirlerimin mısrası yetmez,
Lâkin gözlerin, gözbebeklerin meçhul…
Bir fezaya yerleşmiş ve sadece donmuş,
Hareket edemez bir haldeyim.
Hani gelişimle yağmur, sonra da kar yağmıştı ya…
Onlar sana gelişimin bir nevi habercisiydi sanki.
Önce yağmur, sonra kar ve yine akşamında kesilmez bir yağmur daha…
Bunu ilk bakıştığımız andan sonra yaşadım.
Anladım ki gönül haneme teşrif etmişsiniz.
O akşam zordu ama sabahı bir nurdu.
Hani mısrada geçiyordu ya:
“Bir sabah gelecek kardan aydınlık.”
İşte aynısını yaşadım senin doğuşunda,
Yüreğime teşrif edişindeki gibi.
O kardan aydınlık sabah bir ikramdı,
Rabbimden bana.
Yine ikram etti sabahında huzuruna varmayı bana.
Gizliydin ettiğim dualarımda,
Hiç bilmiyor olsan da…
Mahur gözlerin esir etse de yüreğimi sana,
Şükrettim senin sevginle rızıklandığıma…
Hasan Hüseyin AYGÜN
Bir yanıt yazın