Ben bir lambada aleviyim,
veya arkasından çıkan duman.
Ben bir hiçim dünyada,
dünya karşısında
kimsesiz kimse.
Ben yoldan geçen bir hayaletim,
lambada bekleyen cinim,
veya her gün gördüğünüz
muhtaç kimselerim.
Senden veya benden kalan,
herhangi biri değilim.
Çok da önemli biri değilim, biliyorum.
Kendimi önemli görmüyorum,
önemli de değilim zaten.
Yoldan çocukların kopardığı çiçek,
ağaçlara kazınan isimler,
veya defter yaprağında saklanan,
herhangi biri değilim, olmadım da.
Bilinmez biriyim ama sıradanım.
Sevgiden neysem,
sevi karşısında ne kadarsam
Ne gördüysem hayattan,
ne kadar sevdiysem,
o kadarlık bir insanım.
Takvaca aşağıdayım belki,
ama sevgiden yana üstünüm.
Ahmet Furkan YALÇIN
Bir yanıt yazın